اخباریان قرن 11 اگرچه مدعی زدودن پیرایههای عقلانی از دین و پیروی از اخباریان زمان ائمه: بودند، اما در واقع با آنها تفاوت بنیادین داشتند. آنها دخالت فهم مستقل انسانی را در حوزه دین مردود میشمردند و این روش را در حوزههای مختلف دین بکار میبردند و علاوه بر اینکه مانند عقل گرایان عقل را قادر به جعل حکم شرعی نمی دانستند، در کشف حکم شرعی نیز تمایل چندانی به استفاده از عقل نداشتند. چنانچه با وجود پذیرش ذاتی بودن حسن و قبح، وجوب و حرمت ذاتی را رد میکردند. آنها حکم شرعی را بر لوازمی که عقل پس از صدور حکم شرعی و با توجه به آن، استخراج میکند، بار نمی نمودند و معتقد بودند عقاید را فقط باید از راه ائمه: به دست آورد؛ اگرچه گاهی در اثبات مبانی شریعت احساس نیاز به عقل پیدا کردهاند. در بحث تعارض عقل و نقل نیز نقل را مقدم میساختند. در این تحقیق، از روش توصیفی استفاده شده است و روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانهای میباشد.
ابتدای صفحه