امروزه شبکة اینترنت بطور گسترده در میان زندگی همه انسان‌ها، به ویژه جوانان تار گسترانیده و فضای مجازی را بعنوان جزئی از زندگی نوین بشری معرفی و به ثبوت رسانیده است. در واقع اینترنت، رسانه‌ای است که با زندگی روزمره، به شیوه‌های نامانوس تقاطع می‌یابد و فضای مجازی را بر روی آن گشوده است. با توجه به گسترش تلفن‌های هوشمند در قشرهای مختلف جامعه مخصوصا جوانان، این فناوری در کنار خدماتی که در اختیار کاربران جون امروزی ارائه می‌کند، گاهی اخلاق اجتماعی او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث نگاه حرام به تصاویر و فیلم‌های غیراخلاقی می‌شود. حال می‌خواهیم بدانیم اصول و راهکارهایی حلالبینی رسانه‌ای در فضای مجازی در بین کاربران جوان ایرانی چیست؟ از آن‌جا که هدف این تحقیق کشف انگیزة کاربران از این نوع نگاه و ارائة سازوکار مناسب برای نگاه حلال بود از روش پدیدار[1] شناسی استفاده کردم، زیرا این روش، روشی است که از طریق آن می‌توان پدیده‌های انسانی را بدون در نظر گرفتن علت‌های آن و به همان صورتی که در واقع اتفاق می‌افتد تجربه کرد و سپس از طریق تحلیل، معانی آن را آشکار کرده و از آن آگاه شد. ابتدا اصولی را تحت عنوان اصول حلالبینی از کتاب دین الحیاء طاها عبدالرحمن اخذ کردیم، سپس از طریق مصاحبة عمیق به کشف علل حرام‌بینی کاربران پرداختیم و پس از یافتن علت اصلی حرام بینی (وسوسه) به بیان راهکار مناسب در برابر نگاه حرام در فضای مجازی پرداختیم که عبارت است از مبارزه و جلوگیری کردن کاربر فضای مجازی در برابر وسوسه می‌باشد.
)