حقانیت و نجات از دیدگاه علامه طباطبایی4 و چندی از شاگردان ایشان

در این مقاله، رابطه‏ی حقانیت و نجات از دیدگاه علامه طباطبایی4و چند تن از شاگردان ایشان (شهید مطهری4، آیت الله مصباح یزدی و آیت الله جوادی آملی)بررسی شده است.رابطه‌ی حقانیت و نجات به این معناست که آیا لزوماً پیروان دین حق، اهل نجاتند یا اینکه دایره‏ی نجات وسیع‏تر از حقانیت است؟ برای روشن شدن این مطلب، ابتدا وارد مبحث حقانیت شده‏ایم که در راستای آن ضمن اشاره به اینکه، دین، چراغ راه انسان‏هاست تا واقعیت‏های حق را از غیر حق تمیز دهند، تعریف دین، تعدد ادیان و موضع گیری‏های متفاوت، در مواجهه با این امر، دلایل قائلان به پلورالیزم، و ادله‌ی بطلان پلورالیزم را بیان کرده‏ایم و سپس به مبحث نجات که شامل مباحثی چون، عوامل و موانع نجات می‏باشد، پرداخته شده است و در آخر ذیل مبحث رابطه‏ی حقانیت و نجات، سرنوشت اخروی سه گروه از انسان‏ها که عبارتند از: مؤمنان، کافران و مستضعفان را پی گرفته‏ایم. وسیع‏تر بودن دایره‏ی نجات از حقانیت و عدم لزوم بین این دو مبحث، انحصارگرایی در بعد حقانیت، شمول‌گرایی در باب نجاتو پذیرش پلورالیزم در بعد عملیدر اسلام، نتایج به دست آمده از این تحقیق می‏باشد.