مسئله معنای زندگی، از مهمترین و تأمل برانگیزترین مسائل فلسفی، دینی و روان شناختی است که از چشم اندازهای متفاوت می‌توان بدان نگریست. معنویت مدرن دارای مبانی، مؤلفه‌ها و ساختاری است که در معنابخشی زندگی انسان دارای نتایجی مانند معنادار بودن زندگی، هدف‌دار بودن زندگی، ارزشمند بودن زندگی، جعلی بودن معنای آن، هنجاری بودن معنای زندگی، داشتن رویکردی ناطبیعت گرا و... می‌باشد. معنویت مدرن با تکیه بر مبانی‌هایی مانند سکولاریسم، اومانیسم، لیبرالیسم، راسیونالیسم و پلورالیسم، ضمن اکتفاء به معنای حداقلی از معنای زندگی، دارای نقاط ضعف اساسی مانند عدم جامعیت و شمولیت، عدم ارائه برنامه عملی و محتوایی، آرمانی بودن و دست نایافتنی و... می‌باشد؛ که در واقع نمی‌تواند برای انسان معاصر معنای زندگی‌ای ترسیم کند که او را از این همه اضطراب، تشویش، افسردگی، ناامیدی و پوچی نجات دهد.
)