تیموریان سلسله‌ای بودند که اواخر قرن هشتم هجری، با حمله تیمور گورکانی به ایران و تصرف این کشور، روی کار آمدند و بیش از یک قرن، یعنی تا زمان ظهور صفویه روی کار بودند. ظهور آنها در شرایط خاصی از وضعیت ایران صورت گرفت؛ زیرا فاصله مرگ آخرین خان مغول (ابوسعید) تا ظهور تیمور، حدود نیم قرن طول کشید که در این مدت، حکومت واحد و مقتدری در ایران نبود و دولت‌های محلی بر سر قدرت درگیر بودند. پس اوضاع ایران، حضور یک قدرت یکپارچه را می‌طلبید. تیموریان نیز مانند مغولان با هرج و مرج و کشتار فراوان در نقاط مختلف ایران روی کار آمدند؛ اما به سرعت جذب فرهنگ و تمدن ایران شدند و خود نیز بر غنای آن افزودند. هنرهای بسیاری در این دوره به شکوفایی رسید که از جمله آن می‌توان به هنر معماری اشاره کرد. نمونه آشکار آن، بناهای شهر هرات است که به خصوص در زمان جانشینان تیمور به اوج زیبایی و عظمت رسید. در برخی دیگر از شهرها نیز آثار معماری از آن عصر به جا مانده است.
)