تحقیق حاضر به بررسی تطبیقی اختیارات دولت اسلامی در صورت تزاحم دو مؤلفه عدالت و مصلحت میپردازد. اساسیترین هدف و غایت هر دولت و نظام سیاسی و بخصوص دولت اسلامی که برآمده از تعالیم الهی و دینی است، برقراری و گسترانیدن عدالت در عرصه اجتماع است و در این راستا از اختیاراتی نیز برخوردار است. ازسویی اداره اجتماع جز با لحاظ و رعایت مصلحتهایی که بهمقتضای شرایط و زمان و مکان تغییر میکند، به سامان نمیرسد. دولت اسلامی در جهت حفظ مصالح نیز دارای اختیاراتی است. اما گاهی دولت اسلامی در عمل با کشاکش و تزاحم دو مؤلفه عدالت و مصلحت روبرو میگردد، بهنحوی که رعایت مصلحت اقتضای عملی خلاف عدالت دارد و رعایت عدالت، فوت مصلحت را درپی خواهد داشت. مسأله اصلی تحقیق بررسی اختیارات دولت در حل این چالش است. تحقیق حاضر ضمن اشاره به مفاهیم عدالت و مصلحت، وضعیت اختیارات دولت اسلامی در کشاکش دو مؤلفه عدالت و مصلحت را از نگاه مکاتب مادی، اندیشه اهل سنت و فقه امامیه به نظاره نشسته است. در نهایت با طرح دو رویکرد فردی و حکومتی در فقه شیعه، با تأکید بر منطق کلنگری و درک نظاممند از مفاهیم فقهی، تزاحم عدالت و مصلحت را در این رویکرد منتفی دانسته و هردو را در یک راستا تصویر میکند.
زحمتکشان, جلال. (1397). اختیارات دولت اسلامی درصورت تزاحم دو مؤلفه عدالت و مصلحت. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 11(شماره 35- پاییز1397), 5-34. doi: 10.22081/fpq.2018.69837
MLA
جلال زحمتکشان. "اختیارات دولت اسلامی درصورت تزاحم دو مؤلفه عدالت و مصلحت", فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 11, شماره 35- پاییز1397, 1397, 5-34. doi: 10.22081/fpq.2018.69837
HARVARD
زحمتکشان, جلال. (1397). 'اختیارات دولت اسلامی درصورت تزاحم دو مؤلفه عدالت و مصلحت', فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 11(شماره 35- پاییز1397), pp. 5-34. doi: 10.22081/fpq.2018.69837
VANCOUVER
زحمتکشان, جلال. اختیارات دولت اسلامی درصورت تزاحم دو مؤلفه عدالت و مصلحت. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 1397; 11(شماره 35- پاییز1397): 5-34. doi: 10.22081/fpq.2018.69837
)