دولت اسلامی گاه با تهدیدات و چالشهای سیاسی سختی مواجه میشود که غلبه بر آن صرفا با تکیه بر توان داخلی امکانپذیر نیست، مانند جنگهای جهانی، تحریمهای بین المللی یا تهدیدهای نظامی و سیاسی ابرقدرتها. در چنین شرایطی دولت اسلامی مانند هر دولت دیگری باید به همکاری و ائتلاف با دیگر دولتها اقدام کند. حال اگر امکان ائتلاف با سایر دولتهای اسلامی نبود یا ظرفیتهای آنها برای گذر از چالشها کفایت نکرد، دولت اسلامی میتواند با رعایت مجموعهای از ضوابط و شرایط با دول غیر اسلامی ائتلاف کند. فقها درباره چنین ائتلافی دیدگاههای مختلفی را مطرح کردهاند، اکثریت آنان با استناد به مجموعهای از آیات و روایات قائل به حرمت جزء در حالت اضطرار و نیاز شدهاند یا آن را محدود به دریافت کمک تسلیحاتی و اجاره نیروهای دول غیر اسلامی کردهاند تا امکان دخالت و نفوذ برای آنها نباشد. اما پژوهش حاضر با تکیه بر مجموعهای از ادله از جمله ائتلافهای پیامبر9 به این نتیجه رسیده است که ادله تحریم در صدد بیان مفاسد است نه تحریم مطلق. از این رو با پیروی از ضوابطی میتوان مصالح را در حد امکان جلب نموده و مفاسد را دفع کرد و در نتیجه ائتلاف با دول غیر اسلامی را مباح شمرد.
اسدی, محمد باقر. (1397). حکم فقهی اولی ائتلاف دولت اسلامی با دول غیر اسلامی. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 11(شماره 35- پاییز1397), 149-176. doi: 10.22081/fpq.2018.69842
MLA
محمد باقر اسدی. "حکم فقهی اولی ائتلاف دولت اسلامی با دول غیر اسلامی", فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 11, شماره 35- پاییز1397, 1397, 149-176. doi: 10.22081/fpq.2018.69842
HARVARD
اسدی, محمد باقر. (1397). 'حکم فقهی اولی ائتلاف دولت اسلامی با دول غیر اسلامی', فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 11(شماره 35- پاییز1397), pp. 149-176. doi: 10.22081/fpq.2018.69842
VANCOUVER
اسدی, محمد باقر. حکم فقهی اولی ائتلاف دولت اسلامی با دول غیر اسلامی. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 1397; 11(شماره 35- پاییز1397): 149-176. doi: 10.22081/fpq.2018.69842