اندیشمندان مسلمان پس از مواجه شدن با مکاتب فلسفی اخلاق غرب به فکر تعیین نظریه اخلاقی و تطبیق دادن آن با اخلاق اسلامی افتادند. برخی اخلاق اسلامی را وظیفه گرا و برخی دیگر غایت گرا معرفی نمودند. البته غایتگرایی به دلیل شاخهها و تقسیمات دیگر به عناوین مختلفی تقسیم شده است. یکی از آن نظریهها، نظریه خودگرایی اخلاقی است. جناب آقای شیروانی در کتب و مقالههایشان سعی نمودهاند نظریه اخلاق اسلامی را خودگرا معرفی نمایند. در مقاله پیش رو با طرح مقدمات و چگونگی پژوهشهای اخلاقی اصل نظریه خودگرایی را ارزیابی و به نقد تبیین خودگرایی اسلامی از منظر عقل و نقل میپردازیم. ناسازگاری درونی نظریه، مشکل فهم نادرست اصل نظریه، عدم ارائه راهکار مناسب هنگام تعارضات، خلاف ارتکازات اخلاقی و مصادیق متضاد از اهم مشکلات این دیدگاست که ما را از پذیرش آن منع میکند.
احمدی, سید مصطفی . (1399). بررسی انتقادی تقریر خودگرایانه از اخلاق اسلامی. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 13(شماره 44- زمستان 1399), 5-26. doi: 10.22081/fpq.2021.72091
MLA
احمدی, سید مصطفی . "بررسی انتقادی تقریر خودگرایانه از اخلاق اسلامی", فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 13, شماره 44- زمستان 1399, 1399, 5-26. doi: 10.22081/fpq.2021.72091
HARVARD
احمدی, سید مصطفی. (1399). 'بررسی انتقادی تقریر خودگرایانه از اخلاق اسلامی', فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 13(شماره 44- زمستان 1399), pp. 5-26. doi: 10.22081/fpq.2021.72091
CHICAGO
سید مصطفی احمدی, "بررسی انتقادی تقریر خودگرایانه از اخلاق اسلامی," فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 13 شماره 44- زمستان 1399 (1399): 5-26, doi: 10.22081/fpq.2021.72091
VANCOUVER
احمدی, سید مصطفی. بررسی انتقادی تقریر خودگرایانه از اخلاق اسلامی. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 1399; 13(شماره 44- زمستان 1399): 5-26. doi: 10.22081/fpq.2021.72091