سیاست پژوهی جذب و گزینش معلم از سال 1390 تا 1400

تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی مستلزم تلاش در ابعاد فرهنگی، علمی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. نظام تعلیم ‌وتربیت نهادی تأثیرگذار و از مهم‌ترین زیرساخت‌های کشور برای ارتقای سرمایه انسانی است که بر اساس سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش، نقش معلم به‌عنوان مؤثرترین عنصر در تحقق مأموریت‌های نظام تعلیم‌وتربیت است، به همین جهت طرح مسائل گزینش، و تربیت حرفه‌ای معلمان از عمده‌ترین مسائل به شمار می‌آید. در این تحقیق با مراجعه به کتاب‌ها، اسناد، قوانین و مصوبات و اطلاعات تاریخی درباره جذب و گزینش معلم، با استفاده از روش تحلیل محتوا، به بررسی پرسش‌های تحقیق در این منابع پرداخته‌ایم. با بررسی سیر تحولات گزینش معلم در ایران از آغاز انقلاب اسلامی تاکنون، نشانگر این واقعیت است که این نهاد تربیتی دستخوش تغییرات مستمر قرار گرفته است، به‌گونه‌ای که مدام مراکز تربیت‌معلم بدون پشتوانه تحقیقاتی دایر و سپس تعطیل می‌شدند که به دلیل فقدان ضمانت‌های قانونی، مالی و اجرایی نتوانسته است تحول در راهبردها، رویکردهای سنتی و توسعه کیفی و محتوایی آموزش‌وپرورش ایجاد کند، خصوصاً که اختلاف رویکرد دولت‌ها و سلیقه فردی مدیران تأثیرات زیادی گذاشته است؛ لذا امروزه نظام گزینش به علت ضعف فرهنگ برنامه‌ریزی علمی، نبود فرایند ارزیابی از نتایج طرح‌های اصلاحی، کمبود اعتبارات مالی، نبود اهداف روشن در گزینش و مهیاسازی معلمان با نارسایی‌های بسیاری روبه‌روست که پیشنهاد می‌شود: اول- باور مسئولان کشور تقویت شود که اصلاح نظام آموزش‌وپرورش ایران در گرو جذب، تربیت معلمان باصلاحیت و حرفه‌ای است. دوم- اینکه نظام جامع مدیریت منابع انسانی در آموزش‌وپرورش برای ساماندهی قوانین و متعارض تصمیم‌گیری نظام تعلیم‌وتربیت تصویب شود.