هر نظام حقوقی، ابزاری برای محقق کردن اهداف نظام سیاسی است. نظام سیاسی، خود روبنایی از خداشناسی، انسان‌شناسی و هستی‌شناسی است. خداشناسی و انسان‌شناسی بر مبنای اسلام، نتیجه‌ای در برندارد جز اینکه، خداوند حکیم از آفرینش انسان هدفی داشته و آن هدف باید در زندگی فردی و اجتماعی دنبال شود. این اهداف به اهداف میانی و اهداف نهایی قابل انقسام است. خداوندِ علیم و حکیم، علم بی‌پایان دارد و به تمام مصالح و مقتضیات انسان آگاه است و می‌تواند بهترین و کارآمدترین قانون را برای تنظیم روابط زندگی فردی و اجتماعی انسان وضع کند. او این کار را انجام داده و توسط انبیاء الهی به بشر ابلاغ نموده است. این قوانین در زمان معصومA توسط ایشان تبیین و اجرا خواهد شد و در زمان غیبت نیز توسط فقها از کانال «اجتهاد» صورت خواهد گرفت. حال برای اینکه اجتهاد بتواند به بهترین نحو، آن هدف و اراده الهی و احکام مربوط را کشف نماید، باید دارای ضوابطی باشد که در این تحقیق به روش جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای به آن‌ها پرداخته‌شده است تا از دل این اجتهاد کارآمد، قوانین کارآمدی برای اداره زندگی بشر فراهم آید که باید در تمام سیاست‌گذاری‌ها و پس‌ازآن در تمام قانون‌گذاری‌ها لحاظ گردد.
فرهنگ دوست, امیر. (1402). ضوابط فقهی قانون کارآمد از نگاه فقه حکومتی.. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 16(شماره 54- تابستان 1402), 5-46. doi: 10.22081/fpq.2023.76023
MLA
امیر فرهنگ دوست. "ضوابط فقهی قانون کارآمد از نگاه فقه حکومتی.", فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 16, شماره 54- تابستان 1402, 1402, 5-46. doi: 10.22081/fpq.2023.76023
HARVARD
فرهنگ دوست, امیر. (1402). 'ضوابط فقهی قانون کارآمد از نگاه فقه حکومتی.', فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 16(شماره 54- تابستان 1402), pp. 5-46. doi: 10.22081/fpq.2023.76023
VANCOUVER
فرهنگ دوست, امیر. ضوابط فقهی قانون کارآمد از نگاه فقه حکومتی.. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 1402; 16(شماره 54- تابستان 1402): 5-46. doi: 10.22081/fpq.2023.76023
)