به‌طور کلی قرآن در حدود دویست آیه مستقیماً دربارۀ زنان سخن گفته است. آیاتی که به‌طور مستقیم به موضوع زنان می‌پردازند، از زنان با واژه‌هایی همچون «نساء، اِمرَأة، امّ، انثی، بنات، زوجة، اخت، اهل و...» نامبری شده‌اند. از دیدگاه قرآن، زن و مرد هر دو از یک سرچشمه جوشیده‌اند و آن دو را خداوند مستقل آفرید اما طبیعتشان را گوناگون قرار داد. بیشتر زنان در قرآن به‌عنوان مادر یا همسر رهبران یا پیامبران معرفی شده‌اند. آن‌ها از برخی جنبه‌ها استقلال خاصی از مردان را حفظ کردند. هدف از این پژوهش آن است که نحوه و کیفیت نامبری عام از زنان در قرآن را موردبررسی قرار دهد. روش این پژوهش توصیفی - تحلیلی است. به صورتی که نامبری زنان در قرآن استخراج و انواع و کاربرد آن دسته‌بندی و توصیف می‌شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که انواع نامبری زنان در قرآن را می‌توان در سه دسته نامبری عام و نامبری با کنایه (مخفی) و نامبری خاص (صریح) دسته‌بندی کرد. ذکر هر نوع نامبری درآیات دلایل و علل مخصوص به خود را دارد.
رضایی, اعظم. (1402). کیفیت و کاربرد نامبری عام خداوند از زنان در قرآن. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 16(شماره 55- پاییز 1402), 5-32. doi: 10.22081/fpq.2023.76054
MLA
اعظم رضایی. "کیفیت و کاربرد نامبری عام خداوند از زنان در قرآن". فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 16, شماره 55- پاییز 1402, 1402, 5-32. doi: 10.22081/fpq.2023.76054
HARVARD
رضایی, اعظم. (1402). 'کیفیت و کاربرد نامبری عام خداوند از زنان در قرآن', فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 16(شماره 55- پاییز 1402), pp. 5-32. doi: 10.22081/fpq.2023.76054
VANCOUVER
رضایی, اعظم. کیفیت و کاربرد نامبری عام خداوند از زنان در قرآن. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 1402; 16(شماره 55- پاییز 1402): 5-32. doi: 10.22081/fpq.2023.76054
)