فروپاشی مردمی، مهم‌ترین تهدید یک نظام سیاسی مبتنی بر جمهوریت است و مخالفان داخلی از عناصر مهم افزایش این تهدید هستند. نوع تعامل حکومت‌ها با مخالفان سیاسی بر اثرگذاری مخالفان بر مردم مؤثر است؛ لذا هر نظام سیاسی باید یک الگوی رفتاری مناسب با مخالفان سیاسی درون جامعه اسلامی داشته باشد. این مقاله با استفاده از دلیل عقل و نقل به واکاوی رفتار با مخالفان در حکومت اسلامی می‌پردازد. سیره معصومین6 در عرصه سیاسی نشانگر نوع خاصی از تعاملات اجتماعی با مخالفان سیاسی و غیرسیاسی است. نوع کنشگری که در روابط اجتماعی در منابع اسلامی موجود است با نوع مدارایی که در سیره سیاسی یافت می‌شود از دو جنس هستند و شرایط و ضوابط خاص خودشان را دارا می‌باشند. قاطعیت در مواردی که زمینه مدارا برداشته می‌شود، تکمیل‌کننده الگوی مواجهه با مخالفان سیاسی است. کاربست اجرای انواع مدارا و قاطعیت را می‌توان در دو ساحت متفاوت پیگیری نمود.
دارابی, محمد . (1403). الگوی مدارای فقهی در حکومت اسلامی. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 17(شماره 57- بهار 1403), 139-160. doi: 10.22081/fpq.2024.77196
MLA
دارابی, محمد . "الگوی مدارای فقهی در حکومت اسلامی", فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 17, شماره 57- بهار 1403, 1403, 139-160. doi: 10.22081/fpq.2024.77196
HARVARD
دارابی, محمد. (1403). 'الگوی مدارای فقهی در حکومت اسلامی', فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 17(شماره 57- بهار 1403), pp. 139-160. doi: 10.22081/fpq.2024.77196
CHICAGO
محمد دارابی, "الگوی مدارای فقهی در حکومت اسلامی," فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 17 شماره 57- بهار 1403 (1403): 139-160, doi: 10.22081/fpq.2024.77196
VANCOUVER
دارابی, محمد. الگوی مدارای فقهی در حکومت اسلامی. فصلنامه علمی تخصصی فرهنگ پژوهش, 1403; 17(شماره 57- بهار 1403): 139-160. doi: 10.22081/fpq.2024.77196
)