ظرفیت‌شناسی نظریه حکمرانی شبکه‌ای در تحقق شأن قرارگاهی شورای عالی انقلاب فرهنگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ظرفیت‌های نظریه حکمرانی شبکه‌ای در تحقق شأن قرارگاهی شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام شده است. شورای عالی انقلاب فرهنگی به‌عنوان مهم‌ترین قرارگاه فرهنگی و دانشی جمهوری اسلامی ایران، نقش کلیدی در سیاست‌گذاری و ساماندهی مسائل فرهنگی و دانشی ایفا می‌کند. با این ‌وجود، ناکارآمدی مدل‌های حکمرانی سنتی مانند مدل حکمرانی سلسله ‌مراتبی، ضرورت بازنگری در روش‌های حکمرانی و الگوی عملکرد این نهاد را نمایان می‌سازد. حکمرانی شبکه‌ای به‌عنوان رویکردی نوین در مدیریت، بر تعامل و همکاری میان بازیگران مختلف تأکید دارد و می‌تواند پاسخی به نیازهای پیچیده و چندبعدی حوزه فرهنگ و دانش کشور باشد. این پژوهش با بهره‌گیری از روش تحلیل کیفی و بررسی اسناد مرتبط در زمینه نظریه حکمرانی شبکه‌ای، شورای عالی انقلاب فرهنگی و الگوی عملکرد قرارگاهی، به شناسایی قابلیت‌های حکمرانی شبکه‌ای در بهبود نقش قرارگاهی شورای عالی انقلاب فرهنگی پرداخته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که حکمرانی شبکه‌ای با فراهم‌کردن امکان هم‌افزایی و تعامل میان دستگاه‌های فرهنگی و دانشی و همچنین کنشگران مردمی این عرصه‌ها، افزایش سرعت عمل در سیاست‌گذاری و ارتقای هماهنگی میان نهادها، ظرفیت‌های بی‌بدیلی در حل چالش‌های فرهنگی و دانشی کشور ایجاد می‌کند. همچنین این رویکرد می‌تواند با تقویت اعتماد متقابل میان بازیگران، زمینه‌ساز افزایش مشارکت عمومی و بهره‌وری در نظام فرهنگی و دانشی کشور شود. نتایج این مطالعه می‌تواند راهنمایی برای طراحی مدل‌های کارآمد حکمرانی فرهنگی باشد و به بهبود عملکرد شورای عالی انقلاب فرهنگی در دستیابی به اهداف عالیه خود کمک کند.